zondag 17 juni 2012

Zaterdag 16 juni (reisdag) – van Colby, KS naar, Norman, OK (466 miles / 746 km)

Om 08:30 uur gaat de mobiel af, maar we zijn al voor 08:00 uur op om de blog verder te updaten en onze timelapsefilmpjes te maken. Het was dus weer een korte nacht. Als je wilt uitrusten, moet dus zeker niet gaan chasen in een succesvolle tour3 ;-) Vandaag is een reisdag van bijna acht uur rijden naar thuisbasis Norman, OK. De plotselinge zeer actieve MCS (Mesoscale Convective System (een gebied van onweersbuien dat, op een veel grotere schaal dan individuele onweersbuien, georganiseerd raakt en veel langer dan een aantal uren kunnen blijven bestaan), heeft vrijwel alle kansen voor 'Supercells' in Kansas teniet gedaan. Om te laten zien hoe sterk de 'Squall line' wel was: Charles zag een foto van vanmorgen op Facebook gepost van onze 'Shelfcloud' helemaal in Wichita, KS. De wolkenmuur is dus de gehele nacht doorgeschoven naar het zuiden van de staat!

Er werd gisteren door de SPC nog een 5% tornadokans uitgegeven, maar vandaag is die kans geslonken tot minder dan 2%. George zegt dat we toch nog een iets westelijkere route gaan rijden om eventueel nog verrassingsbuien te kunnen onderscheppen. Cloud9 doet vrijwel alles om de groep aan een onweersbui en tornado te helpen. Geen chasedag dus en we gebruiken de tijd om in Norman te komen. Na een uitstekend ontbijt in ´Village Inn´, tanken we bij en rijden naar het zuiden. Rijdend op de I83 zuid, komen we langs ´Monument Rocks National Landmark´, een grote serie krijtrotsformaties, midden in het uitgestrekte landschap en rijk aan fossielen. Leuk om er na drie jaar (in 2009 waren we er ook) weer eens trond te lopen. We zien we een jong, ondervoed hertje rondlopen, die zijn moeder waarschijnlijk is kwijtgeraakt en geven het een bakje water. Na een uur rondkijken (en een 'Chicken-Hat-Funny-video' van Charles en George), rijden we weer verder zuidwaards. We checken in de bus ook alvast online in op onze terugvlucht met KLM, via de Delta-site.

Sommigen van de groep Greensburg, KS willen graag bezoeken, nemen we niet de I83 verder zuid, maar de I400 oost. Op 9 mei 2007 maakte een EF-5 tornado van bijna 2 mile breed een groot deel van dit dorpje in de vroege avond met de grond gelijk; 12 doden). Na een benzinestop in Dodge City, KS komen we om 16:00 uur aan in Greensburg, KS. Ook hier zijn we in 2009 geweest (twee jaar na de ramp). Inmiddels is het voor een groot gedeelte herbouwd, maar er zijn nog veel sporen van schade en heel veel lege plekken waar ooit huizen stonden. Een van de nieuwe gebouwen is het museum van de 'Big well', waarin aan de muur de Greensburg-historie met foto's en tekst is afgebeeld. Een groot gedeelte gaat uiteraard over de tornadoramp. Om 17:00 uur rijden we, na een kort rondje rond de kerk (die er ook niet meer staat), verder richting de grens met Oklahoma. Het is bloedjeheet (32 graden C met koeien in de sloot!) en windstil in zuid-Kansas en de busairco draait op volle toeren. In het zuidwesten ontstaan enkele Cumuli, die aardig op 'Supercellen' gaan lijken. Ze zijn echter veel te ver voor ons en we hebben de tijd er niet meer voor. Misschien dat we 's avonds in Norman, OK nog wat onweer kunnen verwachten, volgens Charles.

Om 19:00 uur komen we aan in Wichita, KS voor het avondeten bij 'Applebee's. En dan door naar Norman, OK, waar we om 23:30 uur aankomen. Dat is dan meteen afscheid nemen van de sommige reisgenoten, want die hebben morgen een vroege vlucht. Er is geen nieuwe tour, dus geen kennismaking met een nieuwe chaseclub. We bedanken George voor een geslaagde twee weken en proberen om vroeg naar bed te gaan. We moeten morgenochtend rond 09:00 uur op het vliegveld van Oklahoma City zijn om onze huurauto op te halen (Charles zal ons brengen). Het is dan ongeveer vier uur rijden naar Dallas/Ft.Worth, vanwaar ons vliegtuig om 16:00 uur non-stop zal vertrekken voor de nachtvlucht naar Amsterdam. Aankomst de volgende (maan)dag om 08:00 uur.

En dan is de chasevakantie van 2012 tot een einde gekomen. We hebben 12 staten bezocht en een welgetelde 6049 miles / 9678 kilometer afgelegd! We zijn helemaal tevreden over wat we gezien en meegemaakt hebben. Uh... bijna helemaal, want die tornado hebben we nog steeds niet in de pocket. We zaten er een aantal keer dichtbij, maar de natuur had wat anders in petto en weigerde een twister te produceren. Maar daar staat tegenover dat we diverse (roterende) 'Supercells' met prachtige structuur, twee fantastische 'Shelfclouds', hagel van 6 tot 9 cm, een Mammatusspektakel met gave regenboog en schitterend onweer hebben meegemaakt. En geen enkele 'Downday' deze tour. Ook George vond dit de beste tour van 2012. We hebben dus meer gezien dan de chasetrip in 2009 en 2011 samen, wat het wel weer een vermoeiende aangelegenheid maakte. Ook was de kleine groep van 13 personen veel aangenamer dan de 26 man van vorig jaar. Dit is vrij massaal en de wachttijden (in- en uitchecken, eten, toiletrij enz.) zijn twee keer zolang. Kortom, als we nog een keer gaan (in 2014?) dan wordt het zeker weer tour3. Maar eerst even alle foto's, filmpjes en timelapsen verwerken tot iets moois (Bert maakt weer een fotoalbum?).

Alle volgers bedankt voor het bezoeken van onze dagelijkse blog en... CU back in Holland! Na twee weken t-shirts en korte boeken, kunnen voor ons de sweater met lange broek weer aan, want het weer is bij jullie nog steeds een beetje prut ;-)

Chasegroeten van Bert en Roelof!

Zo worden ze niet meer gemaakt.

Zoals gewoonlijk klimt 'Dare devil' George de hoogste top!

De arme Bambi is zijn ouders kwijt...

'Monument Rocks' onder een strakblauwe lucht.

Mooie gelaagde krijtstructuren.

De verlaten weg richting het fossielengesteente.

Met een 32 graden C ontstaan er luchtreflecties in de velden.

Vandaag houden we het droog... toch?

Entreerots van onze pitstopstad.

Een cursus in tornado-kicken en handvuurwapengebruik.

Bekend van de 'Well' en de tornado.


Trieste herinneringen aan de tornadoramp van 2007.

Greensburg, KS, de dag na de ramp.

Tornadosirene bij het gestripte rampsymbool van Greensburg.

Het volledig nieuwe gebouw over de dorpsgeschiedenis.

In de diepe put van de 'Big well'.

Op de bovenste verdieping van het gebouw.

Windsnelheid van 320 p/u: alleen de fundering blijft intact.

zaterdag 16 juni 2012

Vrijdag 15 juni (chasedag) – van Colby, KS naar, Colby, KS (487 miles / 779 km)

Gisteren was een toch onverwacht gave chasedag. Oke, nog steeds geen tornado, maar we zijn toch heel tevreden met wat we tot nu toe gezien hebben. Al meer dan de twee voorgaande chasevakanties samen! Tour3 kent tot nu toe geen enkele ´Downday´ en daarvoor komen we natuurlijk. Ook vandaag gaan we chasen en na alweer een korte nacht, staan we om 10:00 uur  bij de bussen. Een restant van de gigantische ´Seven-State Squall line´ is aan het wegtrekken (met mooie Mammatus erin!). In Nebraska en South Dakota wordt door de SPC enige activiteit verwacht, maar Charles heeft daar niet echt grote verwachtingen van en besluit om naar het westen te rijden. Ook is het weer een takke-eind rijden naar dat verre noorden en voor morgen wordt er weer wat in Kansas verwacht. Bovendien kunnen we zaterdag nooit meer op tijd terug zijn in Norman, OK voor het einde van de tour. Dus kiest Charles ervoor om west te gaan en wel over de I70. Om 12:30 uur rijden we al de buurstaat Colorado binnen en het is volledig opgeklaard met alleen wat Cirrus. Dan richting noorden over de I385 en de eerste pitstop is om 14:00 uur in Holyoke, CO. Het is tegen de 30 graden C en een fris drankje gaat er wel in. Roelof koopt nog wat extra anti-verkoudheidsspul en we rijden verder over de eindeloze en gloeiende gras- en maisvlaktes van de 'gekleurde' staat (Colorado is Spaans voor 'gekleurd'). Er bollen wat onschuldige Cumuli op in het oosten en voor de rest is het strakblauw. Nu nog wel.

Dan gaan we verder west over de I6 richting Sterling, CO. Om 14:00 uur wordt er voor oost-Colorado tot aan Noord Dakota een 'Severe Thunderstorm Watch' uitgegeven. We zien een kleine 'Dustdevil' net voor de bus de weg oversteken. Is dit een goed voorteken voor het zien van een tornado vandaag? Chasersbijgeloof vertelt dat je eerst een vogel op de voorruit moet krijgen om een tornado te zien (hebben we deze trip een paar keer BIJNA gehad). Misschien geldt bij ons een 'Dustdevil' voor de bus langs? We shall see... Maar eerst even een korte benzinestop at Sterling, CO ("Hey, this looks familiar!";-) en dan verder westwaarts. We rijden langs een klein vliegveld en er landt een sportvliegtuigje maar net over onze antennes de landingsbaan op. Kan dit misschien wel een 'Omen' zijn voor een tornado? Er zijn inmiddels wat celletjes bezig te ontwikkelen, maar die zitten nog aan de verkeerde kant van de 'Dry line' en sterven dus uit. 'Dry line': ('droogtelijn') is een grens die vochtige lucht van kurkdroge lucht scheidt. Deze scheiding staat bekend als gebied waar zich zware onweersbuien kunnen vormen.

Even verderop is een interessant lijntje met Cumuli zich aan het ontwikkelen en daar richten we ons op. Na een uur, het dan inmiddels 16:00 uur, rijden we zuidwaarts naar een paar goed ontwikkelde cellen, waarvan er een op de radar zelfs een rode 'Tornado Warning Box' heeft gekregen. We kunnen de cellen echter nog niet zien, omdat ons blik wordt geblokkerd door een dik Cirrusdek. Dan nog verder naar het zuiden over de I71 via Brush, CO. Het kwik is opgelopen tot 33 graden C en we zien een bordje 'NO GAS FOR 75 MILES'. Roelof heeft af en toe een hevige hoestaanval en George vraagt: "Shall we stop to give you first aid?" Matt ligt voor pampus op de achterste bank en Tom and Arlene internetten op hun tabs. En Bert schijft het blogverhaal. En zo hobbelen we voort op de eindelioze cementwegen.

Om 17:00 uur komen we via Last Chance, CO (hint?) bij de hoofdbui in de buurt, maar de tornadowaarschuwing is inmiddels ingetrokken en de bui lijkt het op te geven Wij nog niet, want hij kan weer aanzwellen. Naast een zeer verlaten weg stoppen we. De bui ziet er niet goed uit: er is een 50 k/u harde outflow wind die koel aanvoelt. Geen goed teken. Hij geeft af en toe een CG, maar dat is het dan ook. Er is geen sterke wolkenbasis, geen rotatie en veel te verspreid. We maken nog een timelapse van de weinig bewegende bui met virga. Door de heftige wind waait Berts statief met camera (een van de drie, overigens) tegen het asfalt. Gelukkig heeft de uitstekende statiefstelhendel de val enigszins gebroken en niet de camera met lens. Er is alleen wat krasschade en werkt alles nog goed. Op de radar blijft er weinig goeds van de bui over en voordat het regengordijn ons kan bereiken, keren we om. Over de I36 rijden we oostwaards naar west-Kansas. Die plek is gekozen om voor morgen een goede positie te hebben voor de laatste chasedag van de tour. Dat wordt dus echt onze laatste kans op een tornado. Helaas is de chasedag van vandaag uitgelopen op een 'Bust day', maar die zitten er altijd wel tussen. Er zijn nooit garanties op succes, hoe graag de groep ook wil. 'Mother Nature does not always deliver what you like to have.'

Maaaarrrr... iets te vroeg getypt dus. Want onderweg ontwikkelen zich aan de linkerkant van de bus twee aardige Cumuluscongestus, die onder onze ogen zowaar uitgroeien tot prachtige 'Supercells'! Binnen een uur zijn de twee kolossale buien geworden, maar de rotatie ontbreekt en hij heeft een erg hoge basis. Charles zegt dat als de baan van de grootste iets naar rechts was gaan afwijken (een zogenaamde 'Rightmover'), dan was de kans op rotatie groter geweest en had zich wellicht aan de achterkant een tornado kunnen vormen. Nu blijft het alleen bij een lust voor het oog en we hebben het hele verloop op de foto gezet. Als we uiteindelijk dicht in de buurt komen, gaat de fut eruit en de basis lost al voor een groot gedeelte op. Op de radarbeelden zien we wel dat onze cellen van eerder die middag, zijn veranderd in een mooie 'Squall line' en wij zitten op de baan ervan. We stoppen dan ook op een zijweggetje en wachten op de buienlijn die over zal gaan trekken. De aankomende lijn heeft inmiddels al de zon opgeslokt en op de horizon verschijnt al iets dat op een 'Shelfcloud' lijkt. Het is vrijwel windstil en de vogels fluiten nog. Maar na een uur zien we de gelaagde muur op ons afkomen, met diverse ontladingen erin. Wat een gaaf gezicht is het; een perfect einde van de dag. We maken allebei een timelapse, maar qua belichtingstijden is het zeer moeilijk om alles goed te krijgen. Je begint met zonslicht en het eindigt in vrijwel totale duisternis! En dan gaat het hard. Het donkergrijze tot zwarte monster slokt de halve hemelkoepel op en de bliksems zijn waanzinnig. Wat een geweld! Autolichten gaan aan en vogels hoor je niet meer. En wat een kleuren: van paars tot blauwgroen. Op de horizon zien we een vage oranje bal ondergaan: de zon! En dan komt de wind. We staan in een zandig en geoogst maisveld en hopen dat het niet te veel gaat stuiven. Maar voordat dat gebeurd, schuilen we al in de bus en zien we in de heftige regen een fantastisch onweer. Om 21:00 uur besluiten we om even een snelle hap te doen bij Wendy's. Na een half uur komen we buiten in de stromende regen onder een spervuur van ontladingen. Vanuit de stilstaande bus maken we met opengeschoven zijdeur vanaf de knie foto's. Om de seconde vuurt het ergens en sommige kanalen zijn waanzinnig groot en passen bij lange na niet in ons beeldveld van de 10 en 17 mm lens. Na een half uurtje sluiten we de deur en rijden de parkeerplaats af. En dan een flits, direct gevolgt door een ongelooflijke knetter: een inslag in een lichtmast op nog geen 50 meter! Wonderwel blijft al het licht aan in de omgeving.

Wij rijden weg onder een donderen lucht en vooral rechts van de bus is het een spectakel. We proberen bliksemopnamen te maken met de camera tegen de busruit geplakt. Roelof pakt een paar gave bliksemkanalen met zijn 10 mm. Na anderhalf uur rijden komen we weer aan bij het Motel6 in Colby, KS. George dropt snel alle koffers en tassen door de regen de lobby in. Wij staan natuurlijk al meteen met onze camera's op statief klaar onder het afdak bij de entree, want het onweer is zeker nog niet afgezwakt. Er volgen een paar gigantische klappen en we zien zeker vier keer een lichtmastinslag op nog geen 300 meter afstand. En... op foto vastgelegd! We zien zeer lange kanalen van links naar rechts van het entreeafdak en we kijken elkaar aan van: "holy smoke!"De zware dreunen volgen vrijwel meteen en Sean gaat compleet uit zijn dak. Hij chaset vooral op onweer en dan vooral voor het geluid. Hij heeft zelfs een van de beste inslagen gefilmd op zijn compactcameraatje van 100 euro. Hij staat te glunderen. Na een uurtje is het meeste geweld geweken en om 00:00 uur stappen we onze kamer binnen. Ja, dan natuurlijk toch even alle resultaten bekijken en na een uur doen we het licht uit. Toch weer een latertje geworden! We laten de laptops 's nachts maar doorwerken om alle timelapsen te verwerken omdat we gewoon dik tijd tekort komen. En dan de blogfoto's nog. En het dagverhaal uitbreiden. En... en... Morgen weer om 10:00 uur bij de bussen voor de laatste chasedag. Snurk...

Charles kiest echter voor Colorado.

De ochtendverzameling in Colby, KS.

We worden al vroeg getracteerd op fraaie Mammatus.

Onderweg in Colorado

Deze beregeninstallaties zijn typisch voor het landschap.

We rijden langdurig onder dit dichte Cirrusdek.

Het sportvliegtuigje vloog net boven onze bus door.

"NO GAS FOR 75 MILES".

De bui van vanmiddag, vanaf het midden van de weg.

Helaas, de bui gaf ons niet wat wij wilden en we keren om. 

Verrassing: deze cel zou zich tot 'Supercell' gaan ontwikkelen.

De cel wordt na een kwartier een Cumulonimbus.

Hij groeit uit tot een klassieke aambeeldvorm.

Helaas blijft de basis hoog en is er geen rotatie te zien.

Een prachtige opbolling naast het verijste deel. 

Na een uur bereikt de cel zijn grootste fase.

De aanstormende 'Squall line' vanuit het westen.

De eerdere 'Supercell' wordt verzwolgen door de 'Squall line'.

De angstaanjagende 'Shelfcloud' komt ons overdonderen. 

Het is aardedonker geworden, met rechtsonder de zon!

De donkere wolkenmassa in het noorden.

Lukraak geschoten vanuit de bus met de zijdeur open.

Met een knie als statief lukt het ook!

Met de 17 mm breedbeeldlens.

Veel 'Incloud'-ontladingen die even naar buiten treden.

Op de snelweg gaan we gewoon door met fotograferen.

"Yes!"

Vanonder het afdak bij de lobby van Motel6.

Een gave inslag in een zendmast om zo'n 400 meter afstand!

Aan de andere kant is het ook verschillende keren raak.

Deze schiet gewoon horizontaal door het 17 mm beeldveld.


vrijdag 15 juni 2012

Donderdag 14 juni (chasedag) – van Amarillo, TX naar, Colby, KS (505 miles / 808 km)

Na de teleurstellende chase dag van gisteren hebben we nu een 'Downday' ofwel een rustdag en hoeven pas om 11:00 uur bij de bussen te staan (zodan, uitslapen tot 09:30 uur! :-). Tenminste, dat was gisteren het laatste bericht. Om 10:30 uur belt George ons op in de motelkamer: "Get set for another chase day, we heading for Kansas!" Het blijkt dat vanmorgen de 'gesmash-te' voorruit sneller vervangen is dan gedacht en we gaan naar een 2% risicogebied in het noorden. Eerst nog even een gezond '6 inch Buffalo Chicken'-broodje bij de Subway als ontbijt en om 11:30 uur rijden we Amarillo, TX uit. Dan is het over de I287 noord door de Oklahoma Panhandle weer de 'K-state' in. Voor morgen is er overigens een relatief zeer hoog (10%) risicogebied in Minnesota uitgegeven, maar dit is voor ons veel te ver rijden en helaas niet haalbaar. We zouden afgelopen nacht al moeten gaan rijden en al zouden we het al gedaan hebben, dan is er ook geen tijd meer om zaterdag (laatste dag) weer terug te zijn in Norman, OK. Todd krijgt overigens een berichtje van een vriend dat zijn huis op dit moment wordt geteisterd door hagelstenen als golfballen. De vriend zal wel een schadefoto naar hem mailen :-)

Rond 14:00 uur pitstoppen we heel even in Guymon, OK. Het platteland van Amerika heeft zo zijn charme, maar is eigenlijk een relatief arm gebied. De huisjes, vaak met een 'Junkyard',  in de grauwe dorpen zien er vaak armoedig uit en de bevolking heeft toch wel trekjes van een zweversuiterlijk. Vrouwen zien er uit als mannen en het gemiddelde gewicht is of te laag of te hoog. En van een bezinestation als deze Valero-versie, zou Rob Geus zeker niet vrolijk worden! :-) Maar ondanks dit, is en blijven het bijzonder aardige mensen met goede onderlinge manieren, waar velen een voorbeeld aan kunnen nemen! Het is aan dikke 30 graden Celsius onder een strakblauwe lucht en de airco's draaien overal op volle toeren. Geen wonder dat enkelen van ons met een zakdoek rondlopen. Roelof heeft nog steeds verkoudheidproblemen en kucht, vooral 's nachts, wat af.

Als we weer verder rijden, stopt George opeens spontaan aan de kant van de I54: we zijn aangehouden door de 'Highway patrol' voor 'Speeding'! George moet even mee naar de politieauto en komt terug met een gunstige mededeling: "It's okay, we're good, nice guy." Geen ticket dus en we gaan verder met de aangegeven 55 mile p/h i.v.m. werkzaamheden. Normaal is 65 tot 75 mile p/h toegestaan. Verder naar Liberal, KS. Dan een volgend incident: we zien langs de kant van de weg een Honda-busje dwars liggen met aardige schade (total loss!). Het is een ongeluk dan net gebeurd is en we stoppen om hulp te bieden. Het blijkt een eenzijdig ongeluk te zijn (stuurfout?) en van de zeven (!) Mexicaanse inzittenden, blijkt er een een gebroken arm te hebben en de ander is er series aan toe met inwendige bloedingen (zwaar ademend en een opgezwollen gezicht) en zal het waarschijnlijk niet overleven. Binnen 10 minuten zijn er diverse politieauto's (ja, ook die ons net aanhield) en twee ambulances. Tom, Charles, John en George helpen en Fred en Eric houden boven de in de berm liggende gewonden een doek tegen de felle zon. Bert maakt van de trieste gelegenheid gebruik om verderop een grote 'Junkyard' met oude roestbakken te fotograferen. Als beiden gewonden op brancards zijn weggevoerd, vervolgen wij onze weg naar Liberal, KS en in de bus er wordt nog lang over het ongeluk nagepraat. "What next" roept John over de CB-radio, want hij heeft vorige week al moeten bijspringen bij de oude vrouw in het ´Granda´s Max Restaurant´.

Op de radar zien we in het zuidwesten cellen ontstaan, maar de dauwpunten zijn daar te laag en ze bevinden zich in de zogenaamde ´Dry line´. ´Dauwpunt´ volgens Wikipedia: `Een hoog dauwpunt zorgt voor een grotere kans op onweersbuien. Warme lucht stijgt en komt in een koudere omgeving terecht. Bij een hoog dauwpunt condenseert de luchtmassa al snel en ontstaan wolken. Hierbij komt condensatiewarmte vrij waardoor de lucht waarin de waterdamp zich bevindt minder snel afkoelt dan de omgeving (latente warmte). Hierdoor stijgt de lucht nog verder. Bij een hoog dauwpunt in combinatie met een onstabiele atmosfeer, is er aan de onderkant van de wolk lang aanvoer van vochtige lucht mogelijk, waardoor de typische aambeeldvormige onweerswolk Cumulonimbus kan ontstaan.` Ons doelgebied ligt meer noordelijker, waar de weersomstandigheden gunstiger voor ´Supercells´ zijn, vanwege veel hogere CAPE-waarden van rond de 4000! De cellen in het westen zien we inderdaad langzaam uitsterven. Er wordt een ´Severe Thunderstrom Watch Box´ uitgeven voor ons doelgebied. Er is hier maar een 2% tornadokans, maar er worden tornado´s gezien met een minder percentage. En er worden soms geen tornado´s gezien in een 5% risicogebied. Tijdens de enige tornado voor Cloud9 dit jaar (Rago, TX op 19 mei jl.) was zelfs geen enkele ´Box´ uitgegeven, dus alles is mogelijk.

We komen we langs Garden City, KS en om 17:00 uur doen we een snelle benzine- en drankstop en dan verder over de I83 noord. De Cumuli schieten inmiddels overal als paddenstoelen de lucht in het ziet er veelbelovend uit. In het westen (Colorado) zijn grote aambeelden te zien en volgens het laatste radarbeeld, zou een ervan zou een tornado gegeven hebben. Wij rijden echter in een gebied met meer potentie dan daar en we wachten, al rijdend, af op onze kansen. Het ziet er naar uit dat we veel buikeuzen zullen krijgen en dan is het een geval de juiste maken. En daarvoor is er... Charles. Dan krijgen opeen veel buien een prachtige aambeeldfase en een in het oosten heeft een schitterende ´Overshoting top´. Een grote bui in het westen, met enige rotatie, wordt ons hoofddoel en we houden een ´Plan B´ op de achterbank. Het is pas 18:00 uur geworden, dus wij en de buien hebben nog alle tijd. In een zeer groot gebied zijn er zeer pontentiele buien op radar te zien en Charles noemt het "A very weird day", omdat de radarbeelden soms niet overeen komen met het visuele beeld. Uiteindelijk stappen we over op ´Plan B´, want ons hoofddoel wordt minder actief. Of toch niet? Er is wel rotatie op de radar te zien. Het lijkt op een moeilijke keuze en chasen is soms een loterij. Feit is dat we nu tussen verschillende ´Supercells´ rijden en Charles nog de juiste moeten kiezen. Moeilijk, moeilijk!
Om 19:00 uur zitten we op onze ons nieuwe doel en deze is uitgegroeid tot een monster van zeker half Nederland-formaat en geeft hier en daar een vette ´CG´. Ook zijn er verschillnde ´Wall clouds´te zien. We zitten in elk geval op een van de juiste plekken.

Als we na een half uur achter de bui aangedraaid zijn, stoppen voor een korte bliksempoging. Op een gegeven moment wordt de bui door een ander exemplaar 'ingevreten' en we aan de voorkant van deze bui terecht. Op een onverharde weg maken we de volgende korte stop. Het is inmiddels aardig donkergeworden door de gigantische buientrein. We kunnen zonder 'Lightning trigger' wat ontladingen op de foto zetten, maar helaas is er veel 'Incloud'-spul bij. In de verte zien we de 'Shelfcloud' van de volgende bui aankomen en Roelof maakt een pano en Bert doet een timelapse. Na 10 minuten beslaat het gelaagde gevaarte de halve hemelkoepel, alsof we allemaal worden opgeslokt. Wauw! Het regengordijn dat volgt, stuurt ons de bussen in en de sterke 'Outflow'-wind van de bui zorgt voor een enorm stofveld, dat we de omgeving en de 'Dirt road' niet meer kunnen zien. Langzaam rijden we alsnog het windveld uit en na 10 minuten, stoppen aan het einde van de 'Dirt road' voor een blik op de 'Whales mouth' met groene en paarse kleuren eronder.

Het is nog een uur voor zonsondergang, maar er is nog maar een handje vol licht over. Vanuit de bus proberen we weer wat bliksem te verschalken door de camera op 'Bulb' te zetten en op de gok wat te schieten. Bert heeft geluk, want een erg nabije CG met een enorme dreun op nog geen 2 seconden erna wordt ', tussen de regendruppels op het raam, op de chip ingebrand! Roelof maakt met zijn Canon 7D wat HD-video, maar heeft wat minder geluk: de mooiste ontladingen vallen net buiten het beeldveld of verschijnen als hij net gestopt is met filmen (grrr). Het blijft vaak een kwestie van geluk. De bui is even 'Tornado warned' geweest, maar onze onstandigheden waren minder gunstig vanwege een grote regengebied dat ons blikveld in de weg stond, mocht er toch een ontstaan zijn. En de bui die in aanvaring met onze bui kwam, gaf ook minder positieve kansen omdat de zeer interessante 'Hook echo' sterke indicatie voor het ontstaan van een tornado volledig werd vernietigd! Wel komen er op radar enkele meldingen van windhozen binnen en werden slechts twee tornado's geraporteerd in Colorado. Van hun uiterlijk en klassering hebben we geen informatie, maar het zijn zeker geen twisters van betekenis geweest. Ook deze keer zat Cloud9 weer op de juiste bui, zo blijkt later.

Om 21:00 uur rijden we langzaam de bui uit en naderen we in het westen een prachtige oranje zonsondergloed. Om ons heen bliksemt het nog behoorlijk en George ziet in de verte het zwarte silhouet van een eenzame kerk en beeld zich in hoe gaaf het zal zin als nu juist daar een bliksem zou verschijnen. Na een paar minuten wordt dat waarheid en Charles heeft het op HD-video. We komen buiten het regengebied en willen natuurlijk nog een stop maken; er nog gegeten worden en Charless heeft al 10 kamers gereserveerd in Colby, KS. Om 21:00 besluiten we om de Pizza Hut aan te doen. Todd vertelt de groep dat er een gigantische 'Squall line' (deze sneltrekkende onweersbuien, die deel uitmaken van een lijnvormige storing, noemt men zware buienlijnen) is ontstaan die maar liefst 7 (ZEVEN!) staten beslaat! Dit is van Europa-formaat en zelfs George heeft dit nog maar een keer eerder meegemaakt. Het wordt ook breed uitgemeten op de TV´s aan de muur, want dit is op zijn minst uniek te noemen.

Om 22:30 rijden we met volle pizzamagen in een lichte regen naar onze slaapplaats van vannacht (Motel6). Wat eigenlijk een rustdag zou worden, werd een prachtige en succesvolle chasedag! Tevreden kijken we op onze motelkamer nog even de foto´s na. Roelof schoot er vandaag 1600! Let wel, hij maakte ook veel 'High speed shutter' series (mitralieurgeschut dus;-) om uit de losse pols bliksems te vereeuwigen. Eindresultaat: 1 (een bliksemopname!) Bert maakte een veelbelovende timelapse van de aanstromende shelf cloud met bliksems erin, die prachtig is gelukt. Kortom, weer een gave dag achter de rug en onze stormchasevakanties worden per keer beter! Morgen weer op pad en wel naar het westen. De chasetrip kan voor ons al niet meer stuk, maar een tornado zou toch wel een zeer mooi toetje zijn. Voor nu snel de ogen sluiten, want het alweer 00:45 uur geworden.`

Goede kansen in Minnesota, maar dat ligt veel te noordelijk.

Ochtendlol: Fred 'doorboort' Roelof met een statief.

"Be prepared for bad weather you don't wanna meet!"

In noordwest Texas is het voorlopig even rechtdoor.

Het weerbeeld voor het meeste van de dag.

"Pullover, mister, with your hands against the car!"

Enkele minuten na het ongeluk met links de gecrashte auto.

Fred, Tom, Charles en Eric verlenen hulp.

Bert doet wat aan 'Junkyard'-fotografie.

Onze enige twister in 'The Sunflower State'?

De torens beginnen te groeien met de zon als achtergrond.

Aparte streepstructuur in het aambeeld.

Mooie Mammatusvormen onder het kolossale aambeeld.

Opkomende torens onder de bui zelf.

We proberen een bliksem vanuit de bus te pakken.

Geen bijzondere betekenis, maar wel een aparte doorkijkfoto.

Een van de weinige bliksemfoto's van vandaag.

'Hook echo': de eventuele tornado zou hier moeten ontstaan!

Het chaotische buienpatroon geeft minder kans op tornado's.

Onze eerste doel, maar deze bui gaf verder weinig potentie.


Panorama van de eerste onderschepte bui.

Vanuit de cockpit was het een chasedag met meerdere keuzes.

Prachtige 'Supercell' met een klassieke 'Overshooting top'.

En deze bui werd ons 'Plan B'.

De paddenstoel vanuit de voorruit met de fisheye.

Wat een grof geweld gaat daarin tekeer!

Buien om uit te kiezen; hier komen drie aambeelden samen.


Overzicht vanaf de 'Dirt road' met de aanstormende 'Shelfcloud'.

Nee, dit is geen 'Cone-shaped' tornado, maar dezelfde 'Shelf'.

Nog net even met de fisheye, voordat de regen ons inpakt!

De vette inslag op twee geluidsseconden van de bus!