Stormchase 2012: Woensdag 13 juni (chasedag) – van Amarillo, TX naar Amarillo, TX (319 miles / 510 km)

Uitslapen ho maar; de wekker gaat om 08:00 uur gewoon weer af en om 10:00 uur staan we bij de bussen. We hebben nog wel even een uurtje kunnen laptoppen; Roelof maakt een panootje en Bert maakt de blogtekst verder af. Om 10:30 uur zitten we voor een ontbijt in het altijd goedverzorgde ‘Cracker barrel’ even verderop. Heerlijk eten en prima bediening (helaas Boelie, de ballonnen hebben ze nog steeds niet!:-). Het is vandaag weer een chasedag en een herhaling van zetten van de vorige dag. Op het grensgebied van Texas en New Mexico is een ‘Slight Risk Area’ uitgegeven en daar zullen we wel heen gaan. Eerst nog even naar de Walmart, want er moeten nieuwe lichtbolletjes in de achteruitverlichting worden gekocht. De ‘gesmashte’ voorruit laat Charles nu even voor het hij is, want ook vandaag wordt er weer een arsenaal aan hagel verwacht. Anders blijft hij aan de gang. De ‘waiting game’ op het Walmart-parkeerplaats duurt ruim anderhalf uur en om 14:00 rijden we over I40 naar het westen richting New Mexico. Volgens George is het wel een creatief idee om de ‘viewers’ een blik door het gebroken voorruit te geven en Charles plaats de videocamera direct achter het gedeelte met de meeste strepen ;-) Een half uur over de grens stoppen we in San Jon, NM, iets voor Tucum(s)cari, NM. Daar speelt deel 2 van de ‘Waiting game’ zich af.

Het chasen wordt tegenwoordig natuurlijk een stuk makkelijker gemaakt door de radarbeelden (mette bui-info) op internet. Voor het digitale tijdperk moest je meer veldwerk doen en veel meer weerkennis hebben, om naar de juiste risicogebied te rijden. Tegenwoordig is het meer een sport om ergens op tijd te komen, dan om op de juiste regio te komen. Maar er zijn nooit garanties op succes; daarvoor is het weer te grillig van karakter en/of de verwachtingen toch nog te onzeker. Onervaren chasers hoeven alleen maar op, bijvoorbeeld, ’Spottersnetwork.com’ te kijken om te zien waar de meeste (ervaren) chasers zich ophouden en deze te volgen. Soort stormchaser-chasen, dus. En je hoeft ook niet het prijzige programma GRLevel 3 (zie: http://www.supercell.nl/grlevel3.html) te kopen of te huren. Sommige ervaren chasers zijn niet zo happig op het vrijgeven van hun locatie, maar Cloud9 doet dat wel, mede uit commerciële redenen en om bevriende chasers eventueel te kunnen begroeten. Gisteren zat Cloud9 in elk geval precies op de juiste plek bij de juiste bui en veel chasers hadden het nakijken en waren zelfs licht jaloers. Charles haalt ook altijd voor het maximum uit de chase en schuwt flinke hagel of lange afstanden niet.

Om 17:00 uur klinkt de ‘5 minute warning’ en gaan we de bussen in richting Tucum(s)cari, NM. Op de radar zijn in het zuidenwesten enkele cellen verschenen en dat wordt ons doel voor nu. Een cel ziet er vooralsnog goed uit en na een uurtje rijden over de I54, komen we in de buurt. De buibasis is echter erg hoog en het ziet ernaar uit dat we verder moeten wachten in Santa Rosa, NM, totdat er wat meer opbouwende activiteit gaat ontwikkelen. Maar bij een stop aan een afslag bij Newkirk, NM zien we dat het wat deze bui betreft helaas op niets gaat uitlopen. Te weinig vocht en/of te weinig CAPE? We doet doden de tijd met het op de rails leggen van 2-dollarmunten. Chaser Daniel Shaw from Canada staat ook bij ons en plakt een GoPro (kleine videocamera) tussen de rails om de aankomende lange vrachttrein tussen de wielen te filmen. We zijn benieuwd of het iets is geworden.

Om 19:00 uur besluiten we weer terug naar het oosten te rijden en misschien wil er in de buurt nog iets gaan ontwikkelen. Met de bui wordt het echt niets meer, want deze heeft geen opbouwende acitviteit en de pit is eruit. Het is nog twee uur terugrijden naar Amarillo, TX. Mocht er niets meer te chasen zijn, dan eindigen we waarschijnlijk in de ‘Big Texan’, het beroemde steakhouse van Amerika, waar Chris waarschijnlijk de 72oz steak gaat proberen op te eten. Lukt het hem, dan is hij de eerste van Cloud9, heeft hij een avondje buikpijn en is zijn dinner gratis. Lukt het hem niet, dan betaalt hij 72 dollar aan het restaurant. Om 19:00 uur doven alle buien uit als een kaars en besluiten we om terug te keren naar Amarillo. Om 20:00 uur wordt zelfs de ‘Slight Risk Area’ op de radar door de SPC ingetrokken. Einde chaseverhaal. Helaas is de dag als een ´Bust´ afgelopen.

Om 20:30 uur besluiten we om net voor de grens met Texas te stoppen bij 'Russell´s Truck & Travel Center' en eten in het bijbehorende jaren-vijftig-en-zestig-stijl restaurant. Er is een een klein inpandig 'Car and Travel Museum' en we nemen een kijkje. Daarna is het nu een dik uur rijden naar Amarillo en rond 23:00 uur zitten we weer in hetzelfde Motel6 als afgelopen nacht. Toch aardig vermoeid besluiten we maar te gaan slapen. Morgen is een 'Downday' (rustdag), want er valt in een straal van honderden kilometers weinig buienactiviteit van betekenis te verwachten. Hopelijk verandert dit overmorgen weer ten goede, natuurlijk. We hebben dan nog twee (chase?)dagen te gaan. 'Fingers crossed...'